Een dagje hooien voor natuurmonumenten.

In het kader van maatschappelijke stage gaan alle 2e klassen van mijn school een dagje hooien in de wieden. Hier wordt nog met de hand gehooid om het trilveen in stand te houden voor de soortendiversiteit. (Daarbij een tractor op trilveen gaat hem niet worden)

Schematische weergave trilveen

Het leuke aan deze excursie/ maatschappelijke stage is dat er met aardrijkskunde en biologie een grote overlap is en de leerlingen er dus een heel project van krijgen voorgeschoteld. Helaas is een gedeelte van het lesmateriaal wel wat achterhaald maar dat is een mooie opdracht voor mij om op te lossen in het kader van mijn stage.

Afgelopen donderdag was het zover, we gingen met M2 naar de wieden. In de ochtend mocht de ene klas in de middag de andere. Ik kwam als eerste aan (door mijn twijfel fiets ik er rechtstreeks heen of ga ik eerst langs school, nee ik ga toch rechtstreeks) en werd gelukkig al opgewacht door de boswachter, vrijwilligers en de pers (ja heus!). Na ruim 20 minuten kwamen ook de eerste leerlingen aan en al snel volgde Meneer E. met de rest van de klas. De boswachter opende met een leuke powerpoint met prachtige foto's van allerlei dieren. En de meeste leerlingen wisten er nog een aardig aantal te noemen!
Na de presentatie en instructie gingen we met een schuit naar het trilveen om daar eindelijk te gaan hooien. De motivatie van de leerlingen is (vind ik) ver te zoeken en dat blijkt ook wel uit de klaagzang, dit is zwaar, ik ben moe, hoe lang duurt dit nog en waarom moeten wij dit doen? Gelukkig zijn er ook genoeg leerlingen die wel leuk meedoen en die krijgen dan ook aardig wat werk gedaan. 2 groepen vallen mij op, 1 met 2 doublanten die de rest van het groepje meenemen en niks uitvoeren behalve gaten in het trilveen stampen en sigaretten roken en een ander met een stel meiden die vinden dat ze al heel hard gewerkt hebben. Zoals meneer E. zegt: we gaan niet trekken aan een dood paard en richten onze energie en aandacht op leerlingen die wel willen werken. De twee andere groepen gaan in een grote bult hooi zitten en vermaken zich daar.
Na een korte koffiepauze wordt er aan de leerlingen uitgelegd dat als ze niet goed meedoen ze vanmiddag nog een stuk mogen hooien. Hierna is de motivatie ook bij de leerlingen die moe waren weer terug gekomen en hebben ze nog aardig wat werk verzet.
Als afsluiter maken we een korte excursie naar de aalscholverkolonie.

Aalscholver kolonie de wieden. Alle witte vlekken op de foto zijn dode bomen

Als we aankomen kun je heel even tussen de bomen door een heleboel aalscholvers zien zitten maar zodra we de boot aanmeren vliegen ze weg. De leerlingen doen nog hun best om zachtjes naar het uitkijkpunt te lopen maar de aalscholvers zijn gevlogen. Een paar leerlingen letten goed op en wijzen mij op een paar ijsvogels die daar rondvliegen.

Hierna is de excursie voor de eerste groep teneinde en staat de tweede groep ons al op te wachten.

Bij de tweede groep was de boswachter al gevlogen en had hij zijn presentatie meegenomen, dit was erg jammer want nu moest de tweede groep het zonder deze presentatie doen (en die was toch wel erg leuk). We hebben het hooien uitgelegd en zijn op de schuit gestapt. Wat me opvalt aan deze groep ten opzichte van de andere groep is dat ze veel drukker zijn, op dat moment heb ik mijn twijfels hoe het zal gaan.

Eenmaal bij het hooiveld aangekomen gaan de leerlingen eigenlijk gelijk goed aan de slag. Alle groepjes hebben een vrijwilliger of een docent en er wordt flink doorgewerkt. Ik neem het groepje onder mijn hoede met B en J, het zijn erg drukke jongens en in het begin moet ik ze wat afremmen maar door een beetje te vragen naar wie ze zijn en ze een beetje te laten zingen werken ze prima door. Er wordt af en toe wel geklaagd dat er zo hard gewerkt moet worden maar ze doen het allemaal, de doublanten, de meisjes en de jongens. Zelfs de kinderen waarvan meneer E. had verwacht dat ze moeilijk zouden lopen doen hebben prima werk geleverd. De sfeer zat er goed in en er was ook tijd voor een geintje. Een van de leerlingen had zichzelf in het hooi verstopt en liet meneer E. schrikken (althans hij deed een poging tot). De temperatuur was aangenaam en er begonnen al leerlingen te vragen of ze mochten zwemmen. Onder schooltijd was dit natuurlijk niet toegestaan.

Op het moment dat de leerlingen naar de aalscholverkolonie gingen moest ik naar huis om de kinderen te gaan halen, maar ik begreep van meneer E. dat ze niet naar de aalscholvers zijn gegaan (want bij aankomst waren ze alweer gevlogen) maar naar de eendenkooi waren gegaan. Hier hebben ze nog een ijsvogelnest kunnen zien in de wortels van een omgevallen boom. Bij terugkomst is er toch nog gezwommen.

Bij navraag de volgende dag hebben de leerlingen een ontzettend leuke dag gehad, het commentaar is vooral: kunnen we dit vaker doen?