Ups en downs

Een jaar met ontzettend veel ups en downs heb ik achter de rug. De grootste up is toch wel het afronden van de eindstage. Het was een karwei maar ik heb het gedaan. Ik vond het ontzettend leuk maar ook moeilijk om mijn taken te scheiden. Want op de toa dag werd ik niet gezien als toa maar als de gene die de ander op dat moment nodig had. En omgekeerd natuurlijk net zo goed.

Het mentoraat was ontzettend leuk en vooral leerzaam maar ook heel zwaar. Achteraf hadden we niet de makkelijkste klas en hebben we ontzettend veel brandjes moeten blussen, kinderen moeten helpen enzovoort. Af en toe voelde het alsof er geen eind aan de ellende kwam. Gelukkig zijn er dan ook altijd momenten die dat weer goed maakt. En daar doe je het voor als docent.

Mijn harde werken wordt beloond met 2 uurtjes vervanging tot januari. En dan kun je zeggen: 2 uurtjes maar? Nee wel 2 uur! Want deze uren vallen op mijn  toa dagen en ik hoef dus niet extra naar school. De andere dagen kan ik dus werken aan mijn studie... nog 60 punten of zo.

Sommige dieptepunten beginnen weer uit de diepte te kruipen. De kinderen zijn op de nieuwe school gegroeid en komen helemaal tot zichzelf. Zoon 1 doet groep 6 over omdat hij dat zelf wilde. Hij voelde zich beter passen bij die kinderen. Wat een knapperd is het toch ook. Dochter 2 lijkt langzaam haar draai ook te vinden en heeft een enorme sprong gemaakt in haar leren. Zoon 2 begint heel langzaam ook zijn draai te vinden en heeft het super gedaan. Hij is denk ik net zo slim als dochter 1. Dochter 1 gaat na de vakantie aan een nieuw avontuur beginnen. Op de middelbareschool VWO doen zonder bekenden in de klas. Stoere dame!

En ik? Terwijl ik dit schrijf zit ik in de prikkamer van het ziekenhuis. Afgelopen week ontdekte ik een dikke bult in mijn buik. Dan schrik je wel even... woensdag al een echo laten maken en vandaag bij de gynaecoloog geweest.  Het is een endometrioom  (een cyste gevuld met Baarmoederweefsel) van 10 cm doorsnede. Hij hoeft er voorlopig niet uit maar als ik veel last krijg of hij blijft groeien moet hij er uit. Ook wordt er gekeken naar bepaalde markers voor eierstokkanker. Ze verwachten daar niet veel van maar doen het wel voor de zekerheid.

En ik... ik ben zo ontzettend toe aan vakantie! Ik kan niet wachten tot ik 40 ben. Dat wordt vast een veel beter jaar!

Dyslectie

Mijn dochter is een grote dyslect, de B draait ze om voor een D, hoe vaak je haar ook laat zien hoe je met je hand BED kan maken, ze blijft het doen.

Niks mis mee, en er valt prima mee te leven. Maar na het lezen van het boek "Krachtig anders leren" van Wim Bouman, zie ik wel dingen terug waarvan ik denk: ooooooooo denkt ze zo! Een feest van herkenning in mijn dochter. Bijvoorbeeld dat dyslectici beelddenkers zijn. Woorden leren wordt ze moeilijk gemaakt op school omdat ze woorden letter voor letter leren en niet het woord als geheel. Maar ook dat ze, om te kunnen leren, beter een woordweb kunnen maken dan een samenvatting.

En laat dat nou informatie zijn die ik in mijn lessen wil toepassen! Want het aantal dyslectische kinderen in de klas is best groot. Zeker een kwart van mijn klas is dyslectisch. En dan werkt "gewoon" leren uit het boek niet goed genoeg voor je. Biologie wordt daarnaast ook steeds taliger, flinke lappen tekst waar je de informatie uit moet halen die belangrijk is. En juist dat is dus moeilijk leren.

Door bezig te zijn met een woordweb ben je juist heel anders bezig met de stof, je bent aan het doen. Volgens dimensie 2 van Marzano is dat heel belangrijk om nieuwe informatie vast te zetten in onze hersenen.

Twee van mijn dyslectische leerlingen kwamen na het maken van een SO naar me toe en snapten niet waarom ze het zo ontzettend fout hebben kunnen doen ondanks dat ze het toch goed geleerd hadden. Ze waren op tijd begonnen met leren (zeggen ze), en kenden alles. En toch bij de toets blijkt het niet te lukken. Ik had net het boek Krachtig anders leren gelezen en wilde eens kijken of ze het op deze manier beter konden leren. Ze kregen van mij de opdracht om de paragrafen waar we mee bezig zijn samen te vatten in een woordweb. Dit was echter heel kort voor de toets en het effect was daardoor misschien wat minimaal maar ze hadden allebei er een goed gevoel bij gehad. Voor het laatste hoofdstuk hebben we nu afgesproken dat ze woordwebben maken en dat ik ze bekijk. Dan kan ik ook gelijk zien of er nog ergens denkfouten zijn.

Zo zie je maar weer dat je op diverse plekken je inspiratie vandaan kunt halen!

Update

Ik weet dat er niet veel mensen zijn die dit blog lezen. En eigenlijk vind ik dat ook helemaal niet erg. Zeker niet nu ik mijn wekelijkse lesperikelen gewoon weer ouderwets via een weekjournaal doe. Dan is dit alleen maar dubbel werk. Maar toch mis ik het... Ik vond het wel leuk om hier mijn ervaringen op te schrijven. En dus toch een update, voor die enkeling die dit wel leest....

Langzaam aan neemt de stress een heel klein beetje af. Ik heb al mijn taken afgebouwd tot het noodzakelijke. Dat betekent dus dat ik alleen de Lio aan het doen ben, geen onderzoek doe en al helemaal geen vakken aan het afronden ben. Dat zijn maar weinig punten die ik dit jaar binnen ga halen... Maar het betekend ook dat ik meer tijd en aandacht voor de kinderen heb, en laten we eerlijk zijn: die staan toch echt op de eerste plek.

Gelukkig gaat het ook met hun nu langzaam de goede kant op, er lijkt een lichtje te komen aan het einde van de tunnel. En dat betekent voor mij ook dat ik daarin wat rust ga krijgen. Eens kijken of ik niet op mijn tandvlees loop als de volgende vakantie zich aandient.

Wie weet pak ik het bloggen wel weer op want er zijn echt heel veel dingen die ik leuk vind om te vertellen over het lesgeven. Maar ook alle nieuwe ideeën die ik op heb gedaan zijn het waard om op te noemen. Bijvoorbeeld de escape the classroom waar ik en mijn collega mee bezig zijn. Prachtig idee dat ik opgedaan heb op de NIBI conferentie. Of de Wim Hoff methode, waar ik misschien wel wat aan ga hebben met mijn CPS (chronisch pijn syndroom). Waar ik overigens nog helemaal niks mee gedaan heb want.... ach verzin zelf maar een reden (smoes).

In elk geval wil ik dit volgend schooljaar weer helemaal op gaan pakken als ik geen lange weekjournaals hoef te schrijven voor mijn Lio... Tot dan zal ik maar zeggen!