Afgelopen weken ben ik toch wel tot de conclusie gekomen dat het HEEL ERG DRUK is en dat ik daar heel erg gestrest van wordt. Zo gestrest dat ik niks meer voor elkaar kreeg behalve het noodzakelijke. Het lukte me nog net om mijn lessen voor te bereiden en spullen na te kijken maar al het andere (lees onderzoeksplan eindonderzoek afstudeerstage, EIOZ, Stageplan voor afstudeerstage en nog wat meer) lukte me niet. Ik merkte dat ik uren achter de computer kon zitten en aan het eind geen letter verder was. Dit blog is een van die dingen die niet meer bijgehouden wordt...
Na een gesprek met mijn man en mijn SLB'er gaat het gelukkig iets beter, ik kies er zelf voor om dit jaar niet alles te willen afronden maar door te schuiven naar het volgende jaar en zien hoe snel ik volgend jaar alles af kan krijgen. Naar mijn kinderen met de belofte dat ik 's avonds minder ga doen en het meer ga proberen te doen in de tijd die ik heb als ze op school zijn. Dat betekent ook dat ik volgend jaar niet meer dan twee dagen ga werken als TOA OF als docent. Het wordt in elk geval niet EN docent EN TOA.
Toch blijft ergens in mijn hoofd dat stemmetje zeggen: ach probeer het nou af te ronden dan ben je er volgend jaar klaar mee en heb je vrij... en dat is ook zo, maar tegen welke prijs?
Dat diploma komt er, en ik ga voor de klas staan om les te geven want dat vind ik echt geweldig. Het duurt alleen nog net iets langer voor ik klaar ben... Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt!
