En dan gebeurt er iets waar je helemaal lamgeslagen van wordt... Al een tijdje ben ik niet helemaal fit, veel pijn in mijn buik, niet lekker. Al een paar keer naar de dokter geweest maar elke keer niks, medicijnen gekregen en daarmee ging het wel iets beter maar niet over. Maar de laatste tijd werd het weer slechter, toch nog een keer terug en nu moest ik mijn ontlasting 3x inleveren. Hierin is 1x bloed gevonden, hoeft nog niks te zijn maar onderzoek is wel nodig. Dus weer naar de huisarts, nog even kletsen en bij doorvragen toch maar gezegd dat er een dikke plek in mijn buik zit. Hij voelen en zeggen: Ik wil je zo snel mogelijk doorsturen naar de internist voor een onderzoek, deze week nog... Ok, voel nog geen nattigheid, man gebeld, die is wel wat bezorgd en ik zeg ach valt vast mee... 's middags nog even de brief ophalen bij de assistente en die zegt: Ik ben wel geschrokken (of zoiets) van dit. De brief is al naar de internist gefaxt... SLIK, ehhh als de assistente al schrikt!!! Onderweg naar huis wordt ik door het ziekenhuis of ik morgen al naar de internist kan komen.
En dan ga je in overdrive... Shit wat zit er dan? Ben ik ziek? of is het gewoon een vleesboom. Zou het Kanker zijn? Maar ik mag niet ziek worden, WIL niet ziek worden. Het is vast niks, TOCH? Gelukkig gaan we daarna naar de muziek en kan ik het even van me af zetten en na het musiceren ga ik toch maar even hardlopen. En elke keer als ik pijn voel denk ik: wat zou het zijn, zal ik... KUT. Als ik dan weer thuis kom stort ik toch wel in, kinderen zijn op bed, alleen met hubbie op de bank komen de tranen...
Tot nu toe zijn dit de zwaarste 24 uur ooit... Vanmiddag naar de internist, en dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten