Druk

Had ik al verteld dat mijn curriculum gaat veranderen? En dat ik daarvoor alle deelvakken moet afronden voor 1 juni? Nee? Nou mijn curriculum gaat dus veranderen, en dan moet ik alle deelvakken afronden want anders vervallen ze... Voor mij betekent dit dat ik alle BRP vakken moet afronden. (BRP? huh?) Alle didactiekvakken van het oude curicculum moet ik afronden. En in november denk je nog: ooo dat lukt wel ik heb nog tot juni. En in januari denk je: Ik moet nog iets harder gaan werken. En nu heb ik nog 40 dagen om alles af te ronden.... TIJD ZAT, zou je denken... Even een mooi lijstje maken met wat te doen enzo... Heel gestructureerd gaan werken... Heel simpel....

Heel simpel voor mensen die dit altijd al doen ja. Niet voor mensen die dat niet doen.... Mensen zoals ik...

Ik heb wel een lijstje gemaakt, sterker nog ik heb er een aantal gemaakt. Eerst een grote lijst, maar die vond ik niet handig, toen een lijst per vak, en nu heb ik maar de agenda uitgeprint er met dikke koeienletters opgeschreven hoeveel tijd ik die dag heb om te leren. En post-its erop met de vakken en onderdelen.... Die lijkt wel te werken.

Maar waarom werkt dit niet voor mij? Waarom voel ik door die lijstjes alleen maar meer druk? En waarom blijven er lijstjes in mijn hoofd zitten? Want dat doe ik namelijk wel: lijstjes in mijn hoofd maken. Lijstjes die te pas en te onpas op komen borrelen. Bijvoorbeeld midden in de nacht of midden in een zin omdat je dat dus blijkbaar ergens aan gekoppeld hebt. Waarom geeft een fysiek lijstje mij niet de rust die het anderen wel geeft?

Normaal gesproken werken de lijstjes in mijn hoofd prima, als er geen druk is en thuis alles goed gaat... Maar op dit moment... Het is zo erg dat ik zelfs vergeten ben om voor de kinderen een tractatie te maken voor school. Dat doen ze nu maar zelf, want mama is aan het werk en als ze niet werkt is ze aan het studeren... Het is zo erg dat ik een heel schema heb waarop staat wanneer mama beschikbaar is voor de kinderen. Waarop ze kunnen zien wanneer ze me mogen storen en wanneer het "hun" avond is. Want dat heb ik wel heel bewust gedaan: 2 avonden per week is mama niet aan het studeren, 2 avonden per week zijn van mijn kinderen, dan kunnen we spelletjes doen, televisie kijken of lekker buiten spelen... Daarnaast ben ik op de dagen dat ik niet werk thuis als de kinderen uit school komen, ook dan studeer ik niet. Maar ja dan willen ze vaak ook spelen met vriendjes... en dus geen quality time met mama. En wat als er iets tussendoor komt? Zoals iets organiseren voor mijn man die 40 wordt? Of een kinderfeestje terwijl ik achter de boeken zou zitten?

En dan nu die KEIHARDE deadline... Die op me drukt en voelt als het zwaard van damocles. En hoe hard ik ook mijn best doe, ik heb niet het gevoel dat ik dichter bij kom... Doemscenario's flitsen 's avonds door mijn hoofd: wat als ik het niet haal? Ga ik dan alles opnieuw doen? Ik ben al zo lang bezig, is dit het allemaal waard?

En dan sta ik op maandag voor de klas en op dinsdag en vrijdag achter de schermen. En dan weet ik weer: Ja dit is het allemaal waard. Nu alleen nog opschieten...